https://youtu.be/236y-h9h7W4
Hrms Karel Doorman gezien door de ogen van Indonesie 1960..
18e Sept.2014 .....


De ""Ouwe Jongens "" Van de R81
Niets anders op de R81....





Getrouwd voor Vorstin en Vaderland helaas met de Handschoen
Als marinier heb jij getekend voor Q.P.O.. d.w.z. Zo wijdt de wereld strekt. Wij schrijven in de jaren 60. Mijn Vrouw Grace en ik zouden gaan trouwen alles was al geregeld voor deze zo belangrijke gebeurtenis en de datum werd gesteld in Augustus 1960.
En zo als altijd voldoet de planning niet altijd aan de verwachtingen
Op 6e juni Kreeg ik te horen dat ik moest invallen om als Deck-Driver aan boord van Hr.Ms. Vliegdekschip de “Karel Doorman”’ voor een Marinier waar zijn vrouw in een toestand verkeerde dat hij niet weg kon.
( waar ik hem later zeer dankbaar voor ben,Die sukkel, anders had ik ondanks mij eigen opoffering nooit deze herinnering kunnen hebben, ik kan nu tenminste met trots zeggen dat ik een van de opvarende ben op het enige Vliegdekschip de Hr.Ms.Karel Doorman die Nederland ooit heeft gehad, en die Schaamteloos Het Schip roemloos als oud roest op de stranden van India liet vergaan....ik klaag Nederland aan niet bij de Rechters waant daar lult hij zich wel uit , maar bij God en daar kan hij niet omheen, dit even terzijde)
Maar ons Huwelijk was ook reeds gepland, maar dat kon de leiding van de Defensie dus weinig schelen, zo moesten wij via de Notaris een verzoekschrift aan de Koningin indienen voor dispensatie om toch nog te kunnen trouwen dat mogelijk was via de “’Handschoen” Googelle maar wat dat is...
Nu klinkt het wat vreemd maar vroeger was niets vreemd...
En zo werden onze wegen gescheiden middels een overplaatsing naar de Karel-Doorman en 6 maanden een reis om de Wereld onder de mom van een
“Vlagvertoon” dat later bleek een “”Machtsvertoon” te wezen en dat het een Militaire operatie was zeker om dat wij aan boord Hawker Hunters-gevechtsvliegtuigen hadden dat bestemd waren voor de verdediging van het voormalig Nederlands Nieuw-Guinea tegen infiltreren van het Indonesische Leger dat op grote schaal werd uitgevoerd.
Biak 13 Aug. 1960 mijn trouwdag a/b Hr.Ms Karel Doorman was een “open dag”’ heel veel bekijks door de burgerbevolking, toen opeens Luchtalarm werd gegeven 5 Indonesiche vliegtuigen waren gesingaleerd in de buurt van Seroei, om dat er heel veel Papua’s met bezoek op het schip waren werd ik bij de valreep geroepen om in het Maleis te vertellen dat een ieder van boord moest gaan en zo geschiede, Mijn trouwdag op Biak en Grace in Sneek, het “JA” woord zeggen..... Huwelijksnacht.... Wat is dat??
Mijn gemachtigde was Ome Piet, nu in 2017 92 jaar hij was DMZ medewerker
En dat wij bij dat Luchtalarm door het oog van de Naald zijn gekropen, is een andere verhaal.
Weer een anekedote wat bijgeschreven kan worden in mijn Herinnering.
EN...
Terwijl de “”Knappe Koppen”” in de wereldpolitiek zaten te ‘’klessebessen’’
Hebben wij; 1500 bemanningsleden de ;
Hr.Ms. Vliegdekschip”Karel Doorman”
Naar Nieuw-Guinea en de wereld rond wezen brengen en daarna weer veilig terug gebracht naar Nederland zonder maar een handdruk te hebben gekregen. Nederland ten voeten uit.!!
Toch wel, we kregen zolang de voorraad strekt een herinnerings-medaille van de Doorman in brons geslagen van de Winst van de Cantine-opbreng.
John”Paatje”Bruininga.
De vlagvertoonreis van Smaldeel 5 naar Australië en NNG
Als ik het heb over Nederlands Nieuw Guinea en 1960 dan zal dit bij een flink
aantal veteranen herinneringen oproepen aan de zo uitvoerig gedocumenteerde
reis van Smaldeel 5. Hoewel in heel wat publicaties beschreven, wilde ik er toch
niet zomaar aan voorbij gaan. Het begon allemaal met wat oudere ideetjes voor
een vlagvertoonreis naar het Verre Oosten die begin 1960 weer van stal werden
gehaald. Het pas gemoderniseerde vliegkampschip Hr Ms Karel Doorman zou dan
meteen versterkingen voor de Koninklijke Luchtmacht in NNG mee kunnen nemen.
Door nadruk te leggen op het vlagvertoon, werd geprobeerd elke schijn van
provocatie weg te nemen. Het door de Marine Voorlichtingsdienst op 30 maart 1960
uitgegeven perscommuniqué veroorzaakte gelijk een rel in de media en daarna
(natuurlijk) in de Tweede Kamer. Men kon het eigenlijke doel niet verhullen,zodat
men niet lang hoefde te wachten op heftig gekrakeel van Indonesische zijde: de
komst van het vliegkampschip werd daar uitgelegd als een bedreiging van de vrede
en veiligheid in heel Zuid-Oost-Azië. Een paar maanden later verbrak Indonesië
zelfs alle diplomatieke betrekkingen met Nederland.Ondertussen waren alle
voorbereidingen voor vertrek reeds in volle gang. In Rotterdam werden
12 gedemonteerde Hunter straaljagers en 2 Alouette helicopters aan boord van het
vliegkampschip ondergebracht. Daarnaast werd squadron 860 met 10 Seahawkstraaljagers, squadron 2 met 8 Grumman Avengers en 2 reddingshelicopters aan
boord genomen. Er werden daarbij 2 typen Avengers meegenomen:
de TBM-3W2 versie ("Warner"/verkenner) en de TBM-3S2 versie
("Striker"/torpedobommenwerper).
Om te voorkomen dat het Suez-kanaal gesloten zou worden voor schepen van de
KM, werd al direct besloten dat via Kaap de Goede Hoop gevaren zou worden.
Daarnaast werd een koopvaardijtanker gecharterd, om op volle zee brandstofolie
te kunnen laden. Hiermee zou voorkomen worden dat het eventueel niet aan
kunnen doen van bunkerhavens de reis in problemen zou brengen. Bij de scheepvaartmij Van Ommeren werd daartoe het 190m lange en ruim 13000 ton metende
tankschip Mijdrecht gecharterd. De (civiele) bemanning van dit schip werd
aangevuld met een marinedetachement, terwijl de benodigde olie-afgiftetuigen op
het schip werden gemonteerd. In het reisplan was ook een bezoek aan Yokohama
en Nagasaki opgenomen, ter gelegenheid van het 350-jarig bestaan van de
Nederlands-Japanse betrekkingen. Men verwachtte het smaldeel midden december
terug in Nederland.Zo vertrokken op 31 mei 1960 vanuit Den Helder de
onderzeebootjager Hr Ms Limburg en Hr Ms Groningen, terwijl Hr Ms Karel Doorman
en de Mijdrecht diezelfde dag Rotterdam verlieten. Smaldeelcommandant was
commandeur Ferwerda die zich met zijn staf op de zgn. admiraalsbrug van
het vliegkampschip nestelde. De Mijdrecht stoomde eerst op naar de Franse haven
Donges (nabij St.Nazaire)om daar brandstofolie te laden, waarna het schip enkele weken later (16 juni) weer contact maakte met het smaldeel ter hoogte van
St.Helena om de dagen daarna voor het eerst op volle zee brandstof over te laden
naar de beide jagers en het vliegkampschip.Onderweg werd er flink geoefend, bij
gunstig weer klonk elke ochtend het signaal "vliegrol op post".
De dekploegen namen hun posities in, de grote vliegtuigliften begonnen hun
kostbare lading aan dek te brengen, de 'Doorman' draaide tegen de wind in en zette
aan tot hoge vaart terwijl de begeleidende jagers zo snel mogelijk naar de nieuwe
posities manoeuvreerden. De jagers namen om beurten de 'Plane Guard Station'
achter het vliegkampschip in, om eventueel piloten die bij de start of landing in
zee crashten te kunnen helpen. De motoren van de Seahawks werden op
spectaculaire wijze aangevuurd, waarna deze jets naar de stoomkatapult werden
gereden, aangehaakt en met brullende motoren de lucht werden ingeslingerd. De
Avengers maakten meestal een vrije start over het hoekdek. Alleen bij weinig
wind werden ook zij met de stoomkatapult de lucht ingejaagd. De andere
begeleidende jager had daarbij de taak om een spatschijf voort te slepen, waarop
door de vliegtuigen met scherp werd geschoten. Tijdens de uitreis bleek dat de
regering van Madagascar aarzelde met het verlenen van toestemming om een haven
aan te doen. Daarom werd door de 'Limburg' en de 'Groningen' Lourenzo Marques
(Mozambique) en door de 'Karel Doorman' en de 'Mijdrecht' Port Louis (Mauritius)
aangedaan. Van daaruit begon de oversteek naar Fremantle te Australië. Onderweg
werd door een bedieningsfout op het vliegdek een Seahawk in het water geduwd.
Een tweede Seahawk ging een paar dagen later verloren door een te ruwe landing
op het vliegdek. Een geluk bij een ongeluk was dat bij beide incidenten geen
gewonden of doden te betreuren waren. Ook in Australië was de Indonesische druk
werkzaam en begon de vakbond van Australische havenarbeiders een boycotactie
tegen het bezoek van de Nederlandse marine schepen.Het gevolg was dat de
schepen op eigen kracht dienden af te meren in de haven van Fremantle, hetgeen
voor de 'Karel Doorman' een vrij lastige manoeuvre was. Geholpen door de vol gas
draaiende motoren van een aantal aan dek vastgesjorde Vegers, werd voldoende
zijwaartse trekkracht verkregen tijdens het langszij komen en meerde het schip op
eigen kracht af
Het bezoek van het smaldeel aan Freemantle duurde van 12-18 juli, waarna via een
lange omweg (ter vermijding van provocaties) koers werd gezet naar Hollandia. Dit
deel van de reis verliep namelijk via de Australische Zuidkust, via Bass Strait langs
de Oostkust en dan langs de Noordkust van Australisch Nieuw Guinea naar
Hollandia, waar de schepen op 2 augustus arriveerden. Vlak voor aankomst
maakten enkele boordvliegtuigen een 'fly-past' over de stad. Ook hier diende de
'Karel Doorman' zonder sleepboothulp af te meren en net als in Freemantle werd
voldoende zijwaartse trekkracht verkregen door de vol gas draaiende motoren van
een aantal aan dek vastgesjorde Avengers. Terwijl het schip afmeerde aan de nieuwe steiger bij de Gouvernementswerf, meerden de jagers af aan de
handelssteiger terwijl het tankschip in de baai voor anker ging. De dagen daarop
werd een uitgebreid programma afgewerkt, o.a.vaartochten met gasten en
vliegdemonstraties. Op 6 augustus arriveerde het vliegkampschip te Biak, waar de
meegenomen 12 Hawker Hunters en 2 Alouette's werden uitgeladen en naar de
vliegbasis Mokmer getransporteerd. Gedurende de resterende weken in die
augustusmaand werd een druk oefenschema afgewerkt in de wateren ten noorden
van de lijn Biak-Manokwari-Sorong (Stille Oceaan) en Straat Japen ten zuiden van
Biak. Daarbij deed zich een ernstig ongeval voor aan boord van de jager 'Limburg',
waarbij een zwaargewonde eerst werd overgebracht naar de 'Karel Doorman' en
enkele dagen later naar Hollandia waar hij echter kort na aankomst overleed.
Enkele weken later kreeg de 'Limburg' een defect aan de sonardome, die niet te
Manokwari kon worden gerepareerd. Het schip moest daarop gedwongen naar
Hongkong voor een spoed dokking, zodat deze jager het geplande bezoek aan
Japan zou gaan missen. Het bezoekschema werd daarop aangepast, waarbij de
'Karel Doorman' en de 'Groningen' alleen Yokohama zouden aandoen en beide
schepen verlieten daartoe in gezelschap van de 'Mijdrecht' de Nieuw-Guineese
wateren op 1 september. Het gekrakeel van Indonesische zijde bereikte nu echter
zijn hoogtepunt en geen enkel middel werd geschuwd om Japan onder druk te
zetten het bezoek van de schepen af te gelasten. Dit leidde ertoe dat ook bij
de Japanse vakbonden voor havenarbeiders het verzet tegen het bezoek van de
schepen begon toe te nemen. De Japanse regering zat er duidelijk mee verlegen en
uiteindelijk werd schoorvoetend het vlootbezoek van Japanse zijde afgelast. Op 4
september wendden de twee oorlogsbodems weer de steven en zetten koers
naar NNG, terwijl de 'Mijdrecht' ongehinderd naar Kobe opstoomde om haar
olievoorraden aan te vullen. Het vlieg- kampschip bezocht eerst Sorong, waarna
het voor onderhoud naar Hollandia voer. De jager ging rechtstreeks voor onderhoud
naar Manokwari. Ondertussen was de schade aan de 'Limburg' hersteld en maakte
het schip op 19 september voor een BOZ-operatie contact met de ook terugkerende
'Mijdrecht'. De volgende dag waren alle schepen weer terug in NNG en werden de
olietanks in Sorong en Biak weer bijgevuld. Het einde van het bezoek aan NNG
kwam in zicht en als eerste zou op 29 september de 'Mijdrecht' vertrekken, maar
eerst nadat dit schip de olietanks van de andere smaldeeleenheden had bijgevuld.
De volgende dag vertrokken ook de 'Karel Doorman' en de 'Groningen' Hollandia op
weg naar Noumea in Nieuw-Caledonië. Tot chagrijn van de bemanning verbleef de
'Limburg' als tijdelijke vervanger van de 'Amsterdam' nog tot 11 oktober in
Hollandia, omdat deze laatste voor reparatie naar Hongkong was gestuurd.
Daardoor mistte de bemanning van de 'Limburg' het bezoek aan Noumea en maakte
het schip op volle zee pas weer rendez-vous met het smaldeel (15 oktober). In de
wateren nabij Nieuw-Caledonië maakte een Avenger een noodlanding op
zee, waarbij de bemanning gelukkig kon worden gered met de aan boord
gestationeerde helicopter. De 'Karel Doorman' en de 'Mijdrecht' bezochten daarna
Sydney, terwijl de beide jagers opstoomden naar Auckland. In de loop van de
laatste week van oktober maakten de schepen weer contact op volle zee en
werd gezamenlijk de oversteek gemaakt naar Valparaiso, waarbij onderweg ook de
kleurrijke Juan Fernandez eilanden werden aangedaan. Na een bezoek van enkele
dagen aan deze Chileense haven (11-16 november) werd van hieruit de reis
voortgezet rondom Kaap Hoorn (Punta Arenas werd hier aangedaan, of het
smaldeel door de straat van Magellaan heeft gevaren is mij nog niet duidelijk).
Daarna werd voor het laatst een kleurrijke haven aangedaan: Rio de Janeiro. Ook hier duurde het bezoek een aantal dagen (28 november-3 december), waarna de
oversteek werd gemaakt over de Atlantische Oceaan en het smaldeel op 20
december terugkeerde in het winterse Nederland.
Vlootbezoek Hr.Ms. schepen Karel Doorman, Limburg en Groningen aan Freemantle.
door: Ton Priemus - Willagee, West Australia. Bronnen: diverse
australische kranten - bewerkt door G.B.
Maandag 11 Juli 1960
In deze periode was ik bus chauffeur in Fremantle en kwam zodoende nogal dikwijls in gesprek met passagiers. Zo kwam ik ook in gesprek met een paar haven arbeiders op weg naar hun werk. Die
vertelde me,"morgen komen er Nederlandse oorlogschepen aan. Die willen hier in Fremantle aanleggen .Het zal echter niet doorgaan, want we laten ze niet binnen omdat ze onderweg zijn naar Dutch
New Guinea en daar hebben ze niets te maken".
De Unions zouden daar wel een stokje voor steken.
En zo begonnen er zes interessante dagen voor Fremantle.
Volgende morgen Dinsdag 12 Juli stond in de krant:
Nederlandse "Carrier" kan waarschijnlijk niet aanleggen.
Het Nederlandse Vliegtuigmoederschip de "Karel Doorman" zal vandaag waarschijnlijk niet aan kunnen leggen in Fremantle omdat de Australian Seaman's Union (bond) een "ban" heeft opgelegd. De union
heeft besloten om geen personeel beschikbaar te stellen om de sleepboten en de loods boot te bemannen die de Carrier en de Jagers " Limburg" en "Groningen" moeten assisteren.
De schepen arriveren deze morgen in Gage Road en zullen naar verwachting afmeren aan de Noord Kade tussen negen en tien uur.
De sterke rukwinden die vandaag verwacht worden zullen het afmeren van de grote Carrier bemoeilijken zonder de hulp van sleepboten. De twee Jagers zullen daar geen last van ondervinden.
Verblijf van zes dagen.
De drie oorlogschepen zijn op weg naar Nederlands Nieuw Guinea en zijn van plan om zes dagen in Fremantle te blijven. Een afgevaardigde van de Seamans Union in Fremantle zei gisteren dat geen
assistentie zal worden verleend voor de drie oorlogschepen. De Union is van mening dat het conflict tussen Indonesia en Holland op vreedzame manier opgelost moet worden.
Op dezelfde pagina stond ook een stukje over een protest in Holland. Vertaald is het als volgt:
Protest in Holland.
Den Haag, Maandag.
Ongeveer 150 leden van de "Nederlandse Pacifistische Socialistische Partij" hielden een drie uur sit-down actie. Ze zaten voor het Ministerie van Defensie als protest tegen het zenden van
Nederlandse troepen naar NNG.
In Augustus en September zijn ongeveer 800 Nederlandse millitairen naar dit gebied gestuurd en ongeveer 1000 Nederlandse matrozen zijn er al als waarborg tegen eventuele Indonesische infiltratie
pogingen....
Het leek wel oorlog
Dinsdagmorgen 12 Juli had ik een werkpauze tussen 8 uur en 10.30 uur . Het was niet de moeite waard om naar huis te gaan dus bleef ik in de Cantine van de Bus Co. waar ik werkte. Ik zat met
anderen te praten terwijl we een kop koffie dronken. Plotseling hoorde we het geraas van vliegtuigmotoren. Het leek wel of er een hele zwerm vliegtuigen net over de daken zou komen scheren. Ook
hoorden we kanonschoten. Het leek erop alsof er een oorlog was uitgebroken en we er middenin zaten. Iedereen rende de cantine uit naar buiten om te kijken wat er gaande was.
Onze cantine was niet meer dan een kilometer van de haven af, want dat leek de richting te zijn waar al die geluiden vandaan kwamen.
In de lucht was echter niets te zien. Het geweld van de vliegtuigmotoren werd steeds sterker maar we zagen geen vliegtuigen overkomen. De kanonschoten kwamen uit de richting van Fremantle, het
waren flinke knallen van zwaar kaliber geschut. Niemand begreep wat er allemaal aan de hand was. Met de sterke wind vanaf zee was het geraas oorverdovend, maar er viel niets te zien in de
lucht...
De kanonschoten stopte en na verloop van een bepaalde tijd (ik weet niet meer hoe lang) hield het geraas van vliegtuigen ook op. Het was werkelijk een raadsel, niemand wist wat er gebeurd was en
we gingen maar terug naar binnen.
Ik had geen moment aan de Nederlandse oorlogschepen gedacht. Later in de middag toen ik naar huis ging en de kranten onder ogen kreeg, werd het me duidelijk.
Een bericht in de Daily News was als volgt:
12 Juli 1960.
Het 15000 ton metende vliegtuigmoederschip de "Karel Doorman" van de Nederlandse Marine, meerde vandaag af in Fremantle, zonder hulp van loods of sleepboten.
In winderige natte weerscondities , werd het schip rondgedraaid in de haven en naar de kade getuwd door vier vliegtuigen die op het vliegdek waren vastgezet, met hun draaiende motoren. Dit was
noodzakelijk omdat er een stakingsactie werd gevoerd door de Australische Seamens Union.. Woordvoerders van de Union beweren dat de voorgenomen reis van deze schepen een kritische situatie zou
veroorzaken tussen de Indonesische en Nederlandse Regering .
De Karel Doorman en de Jagers Limburg en Groningen zijn in Fremantle voor een zes dagen durend bezoek . Ze voeren door de 'heads' van de Fremantle Haven' om ongeveer 8.30 uur onder het welkom van
een 21 saluutschoten van het 3rd Field Regiment.
De Karel Doorman liep de haven binnen waar ze een anker liet vallen.
Door gebruik te maken van de windkracht van de propellers van de Avengers, die op het dek vast gemaakt stonden, werd het schip rondgedraaid met de boeg naar de open zee.
Dit verklaarde het geluid van vliegtuig motoren en kanonschoten dat Fremantle in opschudding had gebracht...
15 Juli 1960
De havenstad Fremantle biedt een verontschuldiging aan tegenover haar gasten.
De burgermeester bood zijn verontschuldiging aan, aan de officieren van de drie oorlogschepen in de haven, voor de acties die verleden Dinsdag het afmeren hadden bemoeilijkt.
Burgermeester Dhr Samson wensten, Commodore A P Ferwerda, Captain A J Marcus en de officieren van de Karel Doorman en de Jagers Groningen en Limburg, een hartelijk welkom, op een receptie,
gegeven door het gemeente bestuur.
Toen het paard op hol was deden ze de stal dicht.
Om de eer een beetje te redden besloot de Union 'middags om de ban op de Nederlandse schepen op te heffen. Ze waren nu toch al binnen...
Vertaling van het krantenartikel gedateerd 13 Juli was als volgt:
Union heft de ban voor de Nederlandse schepen op !
De "black ban" die Maandag opgelegd was aan drie Nederlandse oorlogschepen in Fremantle bij de Seamans Union werd gisteren middag opgeheven. De Seamans Union secretaris D K Dans stemde hierin toe
op een verplichte conferentie samengeroepen bij de President van de Arbitration Court, de rechter Mr Nevill .De conferentie was aangevraagd bij de Stevedoring Companies, en werd ook bijgewoond
bij de Fremantle Haven Autoriteiten, en de Painters en Dockers Union secretaris Paddy Troy.
Zeeman Ontslagen.
De "ban" had tot resultaat gehad dat een zeeman, die weigerde de loodsboot naar de Carrier KD te bemannen, was ontslagen gisteren. Deze man, de enige die lid van de Union was op die boot, was al
35 in dienst van de Fremantle Haven Authorities. Een afgevaardigde van de Haven Authorities zei dat nu, na het opheffen van de ban, haast wel zeker zou zijn dat deze zeeman zijn baan terug zou
krijgen.
De Jagers "Limburg" en " Groningen" legde gisteren aan op de Noord Kade kort na de "Karel Doorman"
De kade stond vol met Nederlandse emigranten die de schepen verwelkomden. Er stonden ook afgevaardigden van de "linkse" Politieke partijen met wat spandoeken. De pers deed het beste wat ze kon
doen en maakte er gewoon geen melding van......
Ingezonden stukjes in de kranten van verontwaardigde Australiers.
De havenarbeiders moeten eerst hun eigen straatje vegen voor ze buitenlandse politiek gaan bedrijven.
De acties van de Seamens Union zijn beledigend voor veel Australiërs. De Nederlanders behoren tot de beste immigranten in ons land. Zou er ooit een lid van de Seamans Union bediening geweigert
worden in een winkel omdat zijn maat in Malaysia aan het vechten was tegen de daar aanvallende Indonesiers? Wie zou er dan het hardste roepen: " Nederlands Nieuw Guinea behoord aan de Papoea's.
Laat de Nederlanders alstublieft hun eigen zaken afhandelen.
De pers was zeer geintereseerd in de Nederlandse Schepen.
Bijlage, gepubliceerd in de "Western Australian" 13 juli 1960.
De aankomst van de Karel Doorman gisteren had twee reunies als resultaat. Voor Mevr van de Meekerg uit Belmont was het de eerste keer in vier jaar dat ze haar broer John Spijkers , een lid van de
bemanning, weer ontmoette.Het was tevens de eerste keer dat deze matroos zijn neefje David (2), en zijn nichtje Suzanne (1) zag. Een voormalig lid van de Nederlandse Marine Dhr Martin Pryt die nu
in Perth woont hielp een handje bij het aanleggen van het schip aan de Noord Kade.
De Karel Doorman meerde veilig aan zonder assistentie van sleepboten. Een loods die buiten de haven naar het schip was gebracht met een prive vaartuig, bracht haar in de haven. Het schip werd
rondgedraaid aan het bakboord anker met de kracht van de propellers van vier vliegtuigen die waren opgesteld op de Carriers' vliegdek. The vliegtuig motoren werden ook gebruikt om het schip aan
de kade te brengen. De Seamens-Union verklaarde gisteren middag de "ban" als opgeheven.
De leden van de Nederlandse Marine waren soms ook het middenpunt van belangstelling om andere reden tijdens deze visite aan Fremantle.
17 Juli 1960 Matrozen helpen zoeken na botsing .
Meer dan 50 Nederlandse matrozen hielpen politie bij het zoeken naar een baby van vijf maanden. waarvan men dacht dat het uit een auto geslingerd was tijdens een botsing met een trein op de
spoorweg kruising in Swan Street, North Fremantle. Een wandelwagentje dat uit de auto gevlogen was werd op de spoorlijn gevonden. Drie passagiers waren ook uit de auto geworpen en waren
bewusteloos. Na twintig minuten zoeken ontvingen de zoekers bericht vanuit het hospitaal dat de 21 jarige moeder verteld had, dat ze de baby thuis had gelaten .
Luitenant Leonard Giles Terry, 23 jaar, uit Johnson
parade, Mosman Park werd ernstig gewond met een schedelbasisfractuur.
Luitenant Terry was de chauffeur van het oude model Ford sedan. Hij is de divisie-officier op het nieuwe training centre H.M.A.S Leeuwin. Zijn echtgenote Penelope Terry is in het Fremantle
Hospitaal met schaafwonden en een hersenschudding opgenomen. De Nederlandse Marine Officier Adolf van Seters (28) van het vliegdekmoederschip Karel Doorman is in Fremantle Hospitaal met gebroken
ribben.
Hij was een van de inzittenden.
De politie denkt dat Luitenant Terry's auto uit de richting Noord Kade kwam, en stopte voor de signaallichten aan de spoorweg kruising.
Toen een trein richting Fremantle voorbij en de auto zijn weg vervolgde, werd deze aangereden door een locomotief op weg naar Perth. De auto werd 45 meter meegesleurd en is waarschijnlijk
verscheidene keren omgerold.
Het is me niet bekend hoe het verder met de gewonden is afgelopen maar mischien zijn er onder ons ex marine leden die hier meer over weten. De bereidheid van het Nederlandse Marine personeel om
te helpen bij het zoeken naar deze baby maakte een gunstige indruk op de inwoners van Fremantle.
Vrijwel elke dag zocht de krant naar 'nieuwtjes' over de Hollanders en hun schepen. Soms moesten ze het ver zoeken..
Matroos 1ste Klas Herman Sermondt ( knielende) Rudy
Wesselink en Jan Heeremans ontschepen 50 Hollandse kazen , meestal Limburgse, vanaf de Carrier 'Karel Doorman'
Deze zijn bestemd voor de bemanningen van de begeleidende torpedobootjagers.
De Karel Doorman heeft ongeveer 500 Limburgse en Groningse kazen aan boord om de bemanningen te voeden totdat zij weer terug zijn in hun thuishaven.
De 'linkse' Union volgden de communistische richtlijnen, gedicteerd door Rusland, en probeerde met alle middelen om Nederland en andere Koloniale
machten tegen te werken.
Ze verwachten op die manier sympatie te verwerven van Aziatische volkeren.
Gedurende de visite van de Karel Doorman kwam het volgende spotprentje in de krant.
In deze cartoon geeft de cartoonist de opinie,( waar veel Australiers het mee eens waren), dat Indonesië onmogelijke eisen stelde aan Nederland.
Hoe, volgens de cartoonist, de Nederlanders er over dachten kun je wel aan het gezicht van de matroos zien ! !
In deze cartoon klaagt Subandrio tegen Sukarno over Nederland. (de Nederlandse matroos)
(vertaling): Hij maakt misbruik van onze " lucht-rechten" .....want hij ademt.! ! !.
Na op 13 Juli, gedwongen te zijn geweest om op eigen kracht binnen te varen, met behulp van vliegtuigmotoren ,bood de Union toch maar aan om assistentie te verlenen bij het vertrek van de
Nederlandse schepen.
Deze assistentie werd echter"om veiligheids redenen" door de Nederlandse Marine Bevelhebbers beleefd geweigerd.
Dit schreef de pers er over op 19 Juli 1960.
Pin Wiel vertrek ! ! !
De Nederlandse Carrier de "Karel Doorman" weigerde gisterenmorgen sleepboothulp bij het verlaten van de haven.
Om los te komen van de Noord Kade gebruikten ze de kracht van zeven van haar vliegtuigen opgelijnd aan het vliegdek, en kabels die vastgelegd waren aan de boeien in de haven.
Matrozen die langs de relingen van de schepen stonden moesten hun petten vasthouden, terwijl de mensen op de kade
nauwelijks op de been konden blijven door de kracht van de vliegtuigpropellers terwijl deze "Pinwiel" manouvre uitgevoerd werd.
Een paar honderd mensen ,meestal Hollandse emigranten, wuifden een vaarwel aan de Karel Doorman en de Jagers Limburg en Groningen.De drie schepen zijn onderweg naar Nederlands Nieuw Guinea rond
de Zuid en Oostkusten van Australia, zonder nog een haven aan te doen.
Finale --- Het einde van de visite..! ! !
In 1960 toen deze visite aan Fremantle werd afgelegd door de Nederlandse oorlogschepen woonde ik in een suburb (buitenwijk ) van Fremantle, ongeveer 7 km van de kust en de haven. Maandag 18 Juli
had ik een vrije dag en was een beetje aan het tuinieren. Als mijn geheugen me niet bedriegt was het om ongeveer 12.30 of 13.00 uur toen we plotseling weer het geluid van vliegtuig motoren
hoorden in de verte.
Het klonk alsof het nog meer vliegtuigen waren dan de week daarvoor (Dinsdag 12 Juli aankomst KD). Het was natuurlijk direct duidelijk wat dat was, maar we we waren er wel verbaast over. De
Unions hadden toch geen 'Black Ban' meer over de schepen ?!. Het geluid in de verte maakte duidelijk dat de Karel Doorman de haven verliet, en weer op de vliegtuigmotoren.
Dit keer waren het meer motoren die we hoorden. Toen de KD binnen kwam had ze vijf Avenger vliegtuigen op het dek. Deze keer stonden er echter zeven op het vliegdek vast gebonden. De reden waarom
is me niet helemaal duidelijk, waarschijnlijk omdat ze tegen de westelijke wind uit moest varen.
De Commandant van deze vloot had de diensten van de Seamans Union " om veiligheids redenen" beleefd afgewezen, en de voorkeur gegeven aan het gebruik van eigen vliegtuigen, zoals uit de krant
bleek.
Het voortreffelijk gedrag van de bemanning, gedurende hun verblijf in Fremantle en Perth ( o.a hun behulpvaardigheid bij het vrijwillige zoeken naar een baby na een spoorweg ongeluk ( 15
Juli1960)) bezorgde hen veel vrienden, en liet een goede verstandhouding achter.
De Koninklijke Nederlandse Marine wekte met haar "Zeemanschap" en zelfstandig optreden in moeilijke omstandigheden,respect en bewondering op van de Australische bevolking..
TERWIJL DE ''KNAPPE KOPPEN'' IN DE WERELDPOLITIEK ZATEN TE "'KLESSEBESSEN''
.HEBBEN WIJ; 1500 BEMANNINGSLEDEN DE HR.MS.Vliegdekschip de ''KAREL DOORMAN'' MET VLIEGTUIGEN TER VERDEDIGING VAN NEDERLANDS NIEUW-GUINEA WEZEN BRENGEN EN DAARNA HET SCHIP EN ZIJN BEMANNING WEER VEILIG TERUGGEBRACHT IN NEDERLAND..... ZONDER MAAR EEN HANDRUK TE HEBBEN GEKREGEN..!!
JOHN BRUININGA, FLYDECK-DRIVER.
Wijk Bij Duurstede 1 Februari 2006
Windmolens op de Doorman.
Door Ton Foudraine
De zevenmaanden (wereld)reis van de Doorman (Mei - December 1960) werd door Japan en Australië gezien als machtsvertoon van die smerige koloniale
Nederlanders in Nieuw Guinea.
Zo kon het gebeuren toen we in Australië aankwamen dat de sleepboten van de haven van Fremantle (West-Australië) weigerden ons te helpen aan te leggen.
Bij het binnenvaren van de natuurlijke haven daar zagen we onder andere een vrachtschip met een groot spandoek met de woorden "Wij Willen Geen Koloniale Oorlog Meer".
Wij hadden daar als maten geen idee van; voor ons was de reis gewoon een prachtgelegen- heid wat van de wereld te zien.
Afijn, we varen dus de haven binnen en iedereen stond op het vliegdek te kijken hoe het zou aflopen zonder sleepboten. Nou was het een rustige dag en de haven van Fremantle lag goed afgeschermd,
dus er was geen deining.
Plotseling hoorden we de tamboer over de scheepsomroep het "Komt een vogel gevlogen", vliegrol, blazen. Dat betekende iedereen van het vliegdek af die er niks te maken had.
Nou dat was sterk, vliegrol met de havenroerganger op post? Gingen we de zaak bombarderen of zo?
Kankerend gingen we benedendeks en jawel hoor, na een paar minuten hoorden we de claxons van de liften. Er gingen vliegtuigen omhoog. Als paai van de UHF apparatuur en de peilers op het eiland
had ik altijd toegang tot de dekken boven de brug, en ik ging maar eens kijken wat er aan de hand was.
Vanaf mijn plek boven de vliegbrug had ik een mooi uitzicht wat er op het vliegdek gebeurde.
Een voor een werden acht schroefvliegtuigen (die vóór de Grummans) op dek vastgesjord met de propellers naar stuurboord wijzend, vier vóór het eiland en vier er achter.
Inmiddels draaiden we de haven in om aan stuurboord te kunnen aanleggen.
Vanuit de verte kon je al drommen mensen op de wal zien staan, compleet met spandoeken en Nederlandse vlaggen.
Het ging even door me heen dat we wellicht niet de wal op konden in verband met demonstraties.
(In Kaapstad hadden we ook al niet kunnen aanleggen omdat de indische jongens niet in blanke gelegenheden mochten komen). Aardig gezicht die vliegtuigen dacht ik nog.
Plotseling, toen we parallel aan de wal stillagen werden de vliegtuigmotoren gestart en op maximale toeren gezet. Het was uiteraard een rotherrie en ik moest denken aan een film die ik gezien had
waar de Amerikaanse marine een vliegkampschip aanlegt, ook zonder sleepboothulp.
Verrek, ze willen dat hele grote schip met acht lullige vliegtuigmotoren naar de wal trekken!!
Ik keek naar de menigte op de wal en daar ging een gejuich op!
Het waren allemaal Nederlanders, emigranten die spandoeken ophielden als "Welkom" en "Is Gerrit aan boord" en "Hoe is het weer in Alkmaar?"
Inmiddels zag ik dat er twee sloepen neergelaten waren die een paar trossen naar de wal brachten.
Toen die daar waren winchten we de Doorman rustig naar de kant.
De vliegtuigen stonden daar alleen voor de show te draaien!!! De VDO (Vliegdekofficier) liep te schreeuwen of het niet wat minder kon want de mannen achter de handles hadden er wat teveel lol
in.
De volgende dag stond er een cartoon in een krant:
Vier havenarbeiders zitten een kaartje te leggen, met op de achtergrond de Doorman met een windmolen op dek. Een janmaat staat voorover gebogen naast de vier mannen en vraagt: "Where can I put
the sixpence for the parking-meter M'neer?"
Het jaar 1960.
|
Het jaar 1967.
|
Heb bovenstaande met toestemming Uit de website van S.Visser van de Karel Doorman gehaald.
Mijn Twee (2) Reizen op de Hr.Ms.Karel Doorman..



















Impressie van de Bats-Men Ome Henk ItzigHeine.....




Op 17e sept werd ik opgehaald door Ome Henk ItzigHeine samen met Kees Eenennaam
om op de 18e op uitnodiging van de marine oud opvarenden van de R81 een vaardag op de net in dienst gestelde HrMs.Karel Doorman, en om de file te omzeilen en op tijd in de Helder te wezen, heeft Ome Henk in Bergen aan Zee een hotelletje besproken.. en op dat moment begon eigenlijk al onze Reunie... de volgende de dag reden we naar station Zuid in de Helder en met de bus speciaal voor de uitgenodigen naar Nieuw Diep reed. daar aan de Valreep werden wij ontvangen door de GastVrouw Overste ItzigHeine, juist,.. de Dochter van Ome Henk.. 600 genodigen maar helaas had ik maar 1 oude kennis ontmoet. na al die jaren zijn de meeste gezichten veranderd , ook die van ons , we vaarden door het SchulpenGat en verder werden we verrast door demo's en Heli drils.. daarna in de hangar een Rijstafel, die ons deed herinneren aan de dagen van weleer......
en om 16.00 gingen we huiswaarts waar ik netjes werd afgeleverd.... het was een enerverend dag geweest met heel wat indrukken maar zoals altijd.. is er weer een herinnering geboren... met dank Ome Henk.ItzigHeine...en de aanwezigheid van Kees Eenenaam....
Foto impressie van onze vaardag op 18 sept.2014
op de Nieuwe ZrMs.Karel Doorman.
xxxxxxxxxxx

Nu kunnen wij het op Schaal bekijken.....
xxxxxxxxxx

Mijn R81.. maar nu met een Argentijnse naam
"" Bienti Sinqo die Mayo""
XXXXXXXXXXX
Even nog dit....we hebben nog daarna een herinnerings medaille gekregen....
maar deze was in beperkte mate uitgegeven... want op is op...
deze Herinneringsmedaille is geslagen uit de Winst van de Cantine opbrengst....
Scharriger kan het niet.
Verhaal achter de Data's
1948 in dienstelling van de Karel Doorman...
28 mei 1968 uit dienststelling van de Karel doorman
zo simpel gesteld maar met een geschiedenis dat zijn weerga niet kent...
Van S.Visser
De Sloop van De Karel Doorman.

NEDERLAND GA JE SCHAMEN....!!!