In de Intensive Car

Eén dag na mijn openhart operatie

Hier hebben ze wat aders uit mijn been gehaald.....

en hebben het weer netjes in mijn hart geplaats

De 3e dag.....

Sprookje van de Waarheid,

4 januari 2012 de grote dag van mijn leven, de restoratie van mijn kloppend hart
Is begonnen, daarvoor een hele reeks van pre- onderzoeken,
buiten en van binnen bekeken,met de hoop dat het wat minder kon,
doch helaas een open- hart operatie was onvermijdelijk….
op 3 jan.2012 ‘s avond kwam de chirurg aan mijn bed vertellen
wat hij alzo bij mij ging doen, alles scheen voor mij te gaan
als een droom,een onwerkelijke droom,
ik wist nog goed dat ik vroeg: “ Bent u de gene die mij gaat Opereren?””
wat hij beaamde, en ik  Heb Zijn hand gepakt en hem veel succes wenste met de operatie….
Volgende de Dag de 4e jan. 2011 om 13.30 was het zover….

Heb mijn leven bijna in de gevaren zone geleef... zonder maar met mijn ogen te knipperen..... Maar in deze situatie.. ik kan je vertellen....
.ik kneep ‘m als een ouwe dief, en ik werd in mijn bed  naar de operatie kamer

Gereden...Met kloppend hart, gelukkig begon de Kalmerings Injectie te werken...

Ik zag de chirurg, die me een hand gaf en zei: “’Tot zo mr. Bruininga..””
ik zei : “”toooooo……..
En 10 uur later kwam ik bij op de IC….. 144..min.zijn ze met me bezig geweest..

en 64 min heeft mijn hart ,na 78 jaren geklopt, stilgestaan….en dan …
het begin van een nieuw proces in mijn leven….
Van heinde en ver kwamen mijn vrienden, zal ze niet allemaal vernoemen….
Maar een ieder zal het bij zich zelf weten…..
Dat heeft mij gesterkt en mij bewust gemaakt dat ik niet geheel alleen staat in mijn leven…..
Mijn dagen in het hospitaal waren achteraf een droom
Mijn slapeloze nachten en boze dromen…
5 nachten in zittende houding je overgeven aan Zeus…
is niet erg comfortabel…. En daarna de eerste nachten thuis….
Slapen in een stoel…met de voortdurende aanwezigheid van Grace ,mijn vrouw,
. …dan nog de nodige bezoeken van goede vrienden,
het kan niet op…. Weet dat mijn dankbaarheid geen grenzen ken….
daarna de nachten,….de nachten,.. tussen slapen en waken…
de ochtend was een bevrijding…
om de dag door te komen ..gevolg door de avonden……
Totdat het bezoek aan de cardioloog…. Beginnen met revalidatie…..
De eerste stappen naar het centrum achter de Rollator. heb de rollator maar 1x gebruik….

Dan de eerste fietstocht ..naar de revalidatie..
De zelfverzekerdheid kwam beetje voor beetje terug…..
En dan. …En dan … begint het te dagen…de zon begint te schijnen...
het rechtop slapen gaat hoe ..langer hoe meer ..richting horizontaal…
en vandaag.. voor het eerst..alle hulp middelen ruggensteun,
enz. enz. ..weg….en slapen zoals vroeger

…..Niet helemaal horizontaal… maar bijna….
eigenlijk een gewone zaak voor een ieder…..
Maar voor mij is het een mijlpaal in mijn leven…dit heb ik bereik….
en nu sta ik absoluut anders in het leven….. hierdoor,
,wetende wat mijn Familie voor mij betekend en vooral mijn Grace…
.Mijn Dochter Nicole en Zoon Tim,mijn Schoonzoon Herman
en Schoondochter Nicole.. mijn klein kinderen,
Denise en Melissa Delores .
Maar ook mijn vrienden in deze volgorde….
Ben niet fijn van mijn tongriem gesneden,
maar mijn hart zeg mij steeds dankbaar te zijn voor de kleine dingen in het leven…..
en Respect te hebben voor alles wat leeft….
Liefde te geven die mij liefde schenkt…
Vriendschap geven die het mij geef…
ik wil een ieder nog eens bedanken voor de support die jullie
mij en mijn familie hebben gegeven…. …..
het heeft mijn Hart weer laten Kloppen……
en denk eraan… jullie hebben in al jullie vrijheid,
mij als vriend gekozen, en daar ben ik trots op,
accepteer mij zo als ik ben… niet meer en niet minder…..
SemperFi
John Bruininga

 

Voor John

 

 

 

Een jaar voorbij, vol pijn onzekerheid en angst,

 

 En van ons tweeen was ik wel het bangst.

 

 Niet meer normaal kunnen lopen,niet meer kunnen werken en geen steun van het leven te merken.

 

 Met kerst ben je vergeten,geen kaart,kado of bezoekje,

 

 Niet jij maar ik kroop verder in het hoekje.

 

 Je ben behandeld en geholpen en gerevalideerd, vol respect benaderd en in het revalidatiecentrum uitgeleerd.

 

 Je kunt weer normaal lopen en op een nieuwe aangepaste leven hopen.

 

 Studeren deed je drie studies tegelijk, ja je bent een echte kei.

 

 Nooit een moment heb ik je horen klagen,

 

 Alle pijnen heb je gedragen.

 

 Nooit heb je in de rats gezeten,

 

 Maar met de lat gemeten.

 

 Nooit was jou iets te veel,

 

 Op jou tempo gebeurde er veel.

 

 Hoop heb jij voor nu, de toekomst, en een nieuwe baan,

 

 Ook al zeg ieder dat dat moeilijk zal gaan,

 

 Mannen van 80 zien ze niet meer zo staan.

 

 Je blijft in jezelf geloven, en bent je glimlach nooit verloren,

 

 Jammer dat anderen jouw hoop verstoren.

 Maar jij geeft niet op, en blijft klimmen naar de top.

 

3 maanden na mij open hart operatie...

opwerken in  Cornville az. USA