QUA - PATET ORBIS. SEMPER - FEDELIS.
Heb samen met MAC In 1956 in het Voormalig Nederlands Nieuw-Guina
voor het Korps Mariniers Getekend,
Wij waren de zg.DETA-Peleton
Mac is een marinier die zijn weerga niet ken...
Loyaal , zowel voor zijn meerdere en zijn mindere
achter zijn Marinier zijn schuilt een mens met respect
voor het leven.
Een Marinier te Goed voor het Korps...!!
QPO.Mac...
John Bruininga
wij zijn onze fysieke vaardigheden kwijt,
maar zeker niet onze Mariniers
mentaliteit en onze rechter wijsvinger is nog steeds
geschapen voor de trekker
en het nemen van drukpunt!
Yes we're uglies, we're Marines
Mean, lean fighting machines!
Korpsgroet, Johan.
|
Ter inleiding van een wel verdiend pensioen. Van 1956 tot 1985 heeft hij gediend bij het Korps Mariniers en er zullen er ook maar weinigen zijn die hem niet kennen. Ik heb hem leren kennen als een uitstekende marinier en een geweldige vriend, Dat zal hij ook altijd blijven.Door zijn onbegrensde fanatisme, inzet, vakkennis, kameraadschap en discipline was hij een voorbeeld voor zijn ondergeschiktenen een grote steun en toeverlaat voor velen van zijn collega’s. Het woord “Dienen” was voor hem een waardevol begrip met een grote inhoud. John was dienstbaar aan iedere marinier, ongeacht zijn rang of functie.Zijn overtuiging was en is dat , door iedere marinier te dienen, hij het Korps Mariniers diende. Dat deed hij rechtvaardig doch gestreng, consequent en eerlijk. John was een marinier van het zuiverste gehalte die wist dat ernst en humor dicht bij
elkaar lagen en daar op de juiste wijze wist mee om te gaan. duidelijkheid was en niet voor goedkope populariteit bij een elitekorps in dienst was getreden. Hij kan met trots op zijn diensttijd terugkijken waar hij veel vrienden heeft gemaakt. Dit is niet zonder (prettige) gevolgen gebleven want zijn zoon dient al jaren bij dat zelfde elitekorps en is als Luitenant-kolonel der Mariniers, commandant
Marinierskazerne Savaneta op Aruba. door John, die tevens de bronvermelding is van deze pagina, en wil hem verder zelf
aan het woord laten met enkele fragmenten uit zijn boek en persoonlijke inzendingen. |
|||
|
|
|||
|
|
|||
|
|
||||||||||||||||||||
|
ZO Zoon....
|
||
|
|||
|
|||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
Het gezegde is al heel oud, maar de afgebeelde foto’s zijn uniek temeer omdat Mac Mootry jr. als drie jarige kleuter al mariniertje speelde in de MSKSavaneta en waar hij thans als Ltkolmarns het commando voert.Beide foto’s zijn genomen op Aruba bij de zelfde cactus en dateren van vér voor hun huidige l levensfase. Omdat feiten van algemene bekendheid geen bewijs behoeven en goede wijn geen krans nodig heeft, lijkt het mij overbodig u te melden wie John
MacMootry is. Korpsfakkel aan de zoon, zelfs zonen, hebben doorgegeven
. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||
|
Snel, adequaat, doelgericht en motivatie is hun succes |
|||||||||||||||||||
|
De sollicitatie.
plaatste de volgende advertentie.
nieuw, nog nooit gebruikt.” overheidsinstanties. |
|||||||||||||||||||
|
MARINIER |
|||||||||||||||||||
|
GRAFSCHRIFT VOOR EEN MARINIER |
|||||||||||||||||||
|
“Recht door zee” |
|||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
deze jongens kan je beter niet op je weg tegenkomen. |
|||||||||||||||||||
|
De middelen zijn moderner, de opdrachten breder, de taken meer omvattender, maar het begrip Marinier is het zelfde gebleven. |
|||||||||||||||||||
|
Uit eigen werken
Papoea Soldaat |
|||||||||||||||||||
|
Requiem voor een Marinier.
nauw
met jou
TOEN! |
|||||||||||||||||||
|
Marinier zijn
met rode bies |
|||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
Tentara Repoeblik Indon-
zeestrijd-
Zoals de com-
de Indonesiërs.
ze zouden de klap
een "stoffer Maar de onderzeeër mocht van Den Haag niet schieten!
Wij kozen er voor om een loyaal volk in de steek met Generaal Wyngate gevochten tegen de Jap in Burma,
India en nog vele andere in Nieuw-Guinea; "De Nederlandse defensieplannen in Nw Guinea zijn goed door-timmerd, jullie Mariniers doen zeker niet onder voor
de Indonesiërs en jullie
Verder zei
tijdje de Indonesische aspi-raties over Nieuw Guinea met een sissertje aflopen.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Dierbare vriend en trouwe kameraad Hans
,
de blote hemel
onder een tijdloos stergewemel
hun verleden
door God gestreeld.
maar zeken niet onze Mariniers
geschapen voor de trekker
|
|||||
|
.
Deze lege plaatst is bestemd voor nog meer
verhalen
van Hannes MacMootry
|
|||||
XXXXXXXXXX
Leersum,13 feb 22016
XXXXXXXXXXX
Bij de USMC, United States Marine Corps, bestaan ze allang, de WM's de Women Marines,
Zij was Anna Maria Mac Mootry - Hermans, zij is de echtgenote van een Marinier. Zij
was uitgerust met de dungaree, het gevechtspak van de Mariniers, pistool 9 mm, Ka Bar
vechtmes van de Mariniers, patroontassen, veldfles en helm. Zij is - niet officieel - maar
daadwerkelijk mee geweest met korte patrouilles in de omgeving van het vliegveld Ren-
dani bij Manokwari. Zij heeft leren schieten met de US Carbine M1 .30 en met het 9mm
pistool met de instructie altijd te schieten tussen de schouderlijn en de liezenlijn, op de
romp - grootste oppervlak - dus. Wij hielden haar altijd voor dat het om "jachtsafari's"
Het verhaal de "Eerste vrouwelijke Marinier" heb ik nooit naar buiten gebracht omdat ik infor-
meel en illegaal bezig was, dus strafbaar.
hebben wordt het verhaal toch weer actueel, het Korps Mariniers kan nog best gezellig worden
door vrouwelijke Mariniers aan te stellen. maar de eerste
, dat was Anna Maria Mac Mootry - Hermans!
Hagenpreek
XXXXXXXXXX
Geloof het of niet Hannes...
Grace heeft in die periode ook op Biak Gezeten.. alleen voor slechts 3 maandenen ze heeft bij dfe PIM Gewerkt....
Godswegen ......
Greetz John,
Een klein anekdote....
Lees 13 jan.1956 Biak Nieuw-Guinea
Paatje als Marionier in het leger van de Prins;
Vanaf Manokwarie melden in het Marinierskamp bij de officier van administratie Balljui daar kregen we een reisopdracht om per Catalina naar Biak af te reizen de Cat was vol geladen met groenten
en fruit uit Manok ik zag de stuurkabels voor mijn neus heen en weer gaan en koud dat het was op Beroekoe aangekomen per Daf truck naar het kamp op de base onder aan de Ridge eerste dag al ""ïn
de Looppas"' achter elkaar naar de kapper naar de fourrier, naar alle kantoren dan naar de ziekenboeg ademhalen geklop aan je lichaam gebukt staan en de dokter hij kijk achterin van mijn kant hij
zegt voor aarbeien bloed afnemen en toen naar hersenentest hij laat veel platen zien met inktafdrukken(als je Viese gedachten had dan ging je voor de Bijl) en wij met stalen gezicht ; een vlinder
.een boot ..en bijna verkeerd gezegd hij weer vragen.. multiplee raden als het niet A is..als niet B ..wat is het dan als je slim ben dan zeg je C maar sommigen Eigenwijs.. en zeggen B ..
tegelijk eruit.. grote namen als Beeldsnijder Comtabiliteisschool en HBS allemaal naar huis gestuurd dus wij dom lachen en zeggen onze school HS School dat is HS Holandse Chinesche school
""Ok""": zegt de Sgt.(vroeger kon hij niet meekomen op de lagere school nu is hij SGT...) hij vraag mij wat zijn je twee gelukkigste jaren in je leven.. ik zei in de tweede klas van de lagere
school, en toen helm op dungaree met leggings aan ..maar daarvoor eerst aantreden in burgerpak voor het commandementsgebouw in de rij een voor een werd je naam afgeroepen en ik weet
nog goed..ongeveer 15.00.u NG tijd, heb ik mijn handtekening (en 27 jaar later ook een handtekening gezet maar dan voor mijn ontslag) gezet voor de tijdsduur van 6 jaar weer naar buiten en
wachten op de volgende toen kwam Kolonel Honing die had een paar ogen die dwars door je heen keken ik voelde tenminste mijn achterhoofd kejoetketjoet; Vroeg aan mij wie ik was en ik
zei"Bruininga meneer
en zo ging hij het rijtje langs tot dat hij bij Hannes Macmootry kwam; deze sprong in de houding en zei' Marinier 3 Macmootry kolonel" daarna kregen we niks anders dan piepjes.. te
horen jullie zijn Piep.. vergeet dat.. piep.. niet er is er maar een.. piep.. die weet wat hij heeft gedaan... piep.. kwam als burger in het gebouw en kwam als ...piep.. marinier uit
...piep..piep nou we hadden het geweten en in de barak hebben we zijn planken onder zijn matras weg gehaal piep...piep..maar deze Hannes Macmootry was een marinier in hart en nieren en ook loyaal
naar boven en vooral naar beneden..later een auteur van zijn eigen boek"In dienst bij Korps Mariniers (27.50 eu bij de boekhandel) en dan heb je nog om 15.00 is theewater en om 18.00 is
het avond eten brood met sterfopstraatworst en worst met coordinaten (Bloedworst) en technicolor(gekleurde muisjes) en het brood moest je nog snijden ook met een mes tenmiste het moest er voor
doorgaan dus het was hompen rukken maar dat smaakte ook goed na al dat commotie.
Kregen een film in " Krasnadrumsky""te zien over venerische ziekten, dat wij er benauwd van werden en niet eens een vrouw durfden aan te kijken,(maar dat werd in Holland heel anders),
moesten wij s'avond onze kleren en uitrusting gaan merken kleding met de ankersteek rood garen we hadden niks anders en mijn nummer was 12332 en tot op heden kan ik mijn eigen kleren verstellen
en daarna je kast model inpakken het is mij in mijn hele marinierstijd nooit gelukt alles in dat gaatje te proppen met alle problemen van dien onze baksmeester kpl. Bakker en vice baks. van der
Ven waren beste kerels en we hadden een streepje voor want die hadden in Indie gedient dus dat was telor kodok voor ons.
En we gingen die avond op geruite matrassen onder de klamboe en we wachten af wat de morgen ons zal brengen........ajo gorok (snurken)
paatje de marionier
""Uit het verhaal van "Paatje Vertel"'
Door: LTZSD3KV drs. K. Gelijns - QPO van mei 2000
Volgens adjudant der mariniers Ruud Manning zijn het levende legendes. 'Ze stonden achter de mannen en werden door de mannen op een gouden schaaltje gedragen. Ze sprongen duidelijk boven de rest uit. Ze waren streng doch rechtvaardig, baas en kameraad.'
Deze lovende woorden spreekt hij over adjudant der mariniers b.d. J. MacMootry en adjudant der mariniers b.d. C.H. Zevenbergen, twee oud-mariniers die nog dagelijks ter sprake komen.
Johan MacMootry kwam op 16 januari 1956 bij het Korps Mariniers. Een keuze waar hij nooit over getwijfeld heeft en geen dag spijt van heeft gehad. 'Ik kom uit Indië en daar heb ik de mariniers meegemaakt. Het aparte sfeertje, de superieure bewapening en uitrusting trokken mij aan en ik wist vanaf dat moment dat ik alleen bij de mariniers wilde.'
Twee jaar later kwam ook Zevenbergen als zeemiliciën (dienstplichtige) bij het korps. 'Na mijn initiële opleiding en een uitzending naar Nieuw Guinea, zag ik een baantje van negen tot vijf niet meer zitten en ben ik beroepsmilitair geworden. Van deze keuze heb ik nooit spijt gehad, want mijn diensttijd is de mooiste tijd van mijn leven geweest.'
Een veelzijdig bestaan
Zowel MacMootry als Zevenbergen hebben in de ruim 25 jaar dat ze bij het korps hebben gediend veel gezien en meegemaakt. Beiden hebben, naast de normale marinierszaken, in Nieuw Guinea gediend, de commandoopleiding gevolgd, diverse boordplaatsingen en verschillende uitzendingen naar de Nederlandse Antillen doorlopen. Een veelzijdig bestaan met veel hoogtepunten. Voor Zevenbergen was de mooiste periode van zijn loopbaan , de tijd dat hij bij de BBE heeft gediend. 'Dit kwam voornamelijk door de mensen. Het waren allemaal hetzelfde kaliber mensen, met hun eigen specifieke kwaliteiten.
En niet te vergeten de humor. Humor is een rode draad in mijn carrière geweest.' Toch benadrukt hij dat het nergens hemel op aarde is, dus ook niet bij het korps.'
Wat grote indruk op mij heeft gemaakt zijn de gijzelingen bij Boven Smilde, de Punt en het Provinciehuis te Assen. Ik kan me nog goed herinneren dat we bij de school in Boven Smilde kwamen en dat honderden kinderen riepen "Van Acht , wij willen leven!". Dat grijpt je als geharde marinier toch wel even aan.'
Hoewel MacMootry zijn gehele diensttijd als hoogtepunt heeft ervaren, springt één element er uit, namelijk de kameraadschap. 'Kameraadschap tot op de dag van vandaag. Want deze invitatie van vandaag, ervaar ik als blijk van kameraadschap volgens de beste tradities van het Korps Mariniers.'
De laatste der pretorianen
Ook over het hedendaagse korps zijn MacMootry en Zevenbergen erg te spreken. Het korps straalt professionaliteit uit, met goed materieel, moderne wapens en communicatie. Maar toch blijft het volgens Zevenbergen om de marinier gaan. 'Je kan over de beste apparatuur beschikken, maar als het mannetje wat erachter staat niet deugt, dan kunnen we wel op de hei gaan zitten, want dan gebeurt er niets.'
Volgens MacMootry is dit nauw verbonden met de korpsgeest. 'Het Esprit de Corps is de trots om tot een bepaalde eenheid te horen. Het is een totaalsom van tradities, kameraadschap en een goede organisatie.
Daarmee bereik je de bereidheid tot inzet. Dat is wat wij in het korps altijd gehandhaafd hebben en wat nog steeds gehandhaafd wordt.'
In zijn omschrijving van het belang van het korps gaat MacMootry zelfs nog een stapje verder.'
De mariniers zijn de laatste der pretorianen die we moesten preserveren, achter de hand houden en koesteren.'
Een caleidoscopisch leven
Dat hun diensttijd de mooiste tijd van hun leven is geweest en dat ze zich altijd op de eerste plaats marinier hebben gevoeld, brengt volgens MacMootry en Zevenbergen ook een negatieve kant mee. 'Na een leven als marinier kan je niet thuis blijven zitten. Dat gaat je benauwen.', vertelt MacMootry. 'Het is belangrijk om onder de mensen te blijven. Daarom ben ik na mijn diensttijd bij een beveiligingsbedrijf gaan werken .' Zevenbergen kan hier volmondig mee instemmen.
'Mijn laatste jaar in dienst is een heel moeilijk jaar geweest. Ik zag er als een huis tegenop om de dienst te verlaten. Ik voelde me op de eerste plaats marinier en was bang dat ik in een zwart gat zou vallen. Gelukkig is alles uiteindelijk goed gekomen en ben ik voor een promotiebedrijf gaan werken, maar het is een rotjaar geweest.' Daarom geeft Zevenbergen al zijn oudcollega's die binnenkort de dienst verlaten de dringende boodschap mee om tijdig na te denken over wat ze willen gaan doen met hun leven en het niet op het laatste moment te laten aankomen . Want stilzitten is geen optie. Of zoals MacMootry het beschreef: 'Na een leven lang marinier te zijn geweest, waren de tegenstrijdigheden te groot. Want het leven van een marinier is als een caleidoscoop. Elke dag brengt een nieuw facet, met verschillende kleuren.'
Hoewel adjudant der mariniers b.d. MacMootry reeds 15 jaar geleden en adjudant der mariniers Zevenbergen b.d. 12 jaar geleden het korps hebben verlaten, zijn zij in hart en nieren nog steeds mariniers.
Mac, Sobat door de eeuwen heen, jou woorden geschreven in Vrijheid en notabene ook waarvoor je gevochten hebt de vrijheid te geven aan Hun die nu in vrijheid jouw mening
niet de vrijheid geven. Beste Mac Deze wereld is niet meer de Onze..Laten wij ons wegdrijven op wolk
1665.....!! Maar wij hebben hoop, eens zal het bloed kruipen waar het niet gaan kan.
En als ooit op een dag alle draden doorgeknipt zijn
en ons hart koud is van sneeuw van het pessimisme
of het ijs van het cynisme dan zijn wij oud geworden.....
EN MOGE GOD ONS DAN GENADIG ZIJN..!!!!
Maar zoals jij dat zegt
kunnen wij met opgeheven hoofd straks zeggen:
Daarboven aan de hemelpoort
Bleef hij stram in de houding staan
Hij rapporteerde zoals een Marinier behoort
Heer, ik heb mijn plicht gedaan'.
SemperFi
Je ouwe Sobat.
John.Bruininga
"BuitenKamper" in WO.2
en "Bersiap-periode"
Deta-Boy.
Indié - Nieuw- Guinea Veteraan.